Benim Üniversitelerim

Kötülük her yerdeydi ve kimse nedenini bilmiyordu! Bilinmeyen bir yerde, bir örümcek gibi oturuyor; ördüğü görünmez ağlar yaşamı sımsıkı sarıyor ve bu ağın güçlü düğümleri her yerde hissediliyordu. O, kendini sonsuza değin insanlara yardım etmekle cezalandırmıştı. İnsanı sersemleten fikirlerle hayatın anlamsızlığına ve çalışmanın gereksizliğine ait bir sürü nutuklar dinledi. Bir hayal uğruna ayaklanıyor, hayatta bir yerleri olmadığını görüyorlardı. Yaşam boynundaki düğümü daha fazla sıkıyor, daha sıkı bağlıyordu. Şahlanmış fikirlerin kaprisli sıçrayışlarını izlemiyordu artık. Olanaksız gibi görüneni istiyorlardı aslında; onlara göre olanaklı durum bir çoğunun zannettiği gibi olanaksızlıklar arasında değildi. Toplumsal bir sanrıydı bir çok şeyin olanaksız sayılması ve gerçekler bu sanrıları dönemsel kılıyordu. Unutmak ve avunmak istiyordu; bilgi değil. Gereken sadece sakin bir köşe ve istediği zaman sarılıp öpebileceği, ondan da her yönde karşılık bulabileceği bir kadındı…