Sevgili Peygamberimizin Çocukluğu

Abdülmuttalib ve oğlu Haris, Kabe yakınlarında bir yeri kazıyorlardı. Olanca kuvvetleriyle kazmayı vurdukları yerden topraklar saçılıyordu etrafa. Haris, kazılan topraklar birikmeden sepetlere dolduruyor, uzakta bir yere götürüp boşaltıyordu. Ardından da çukurun etrafını temizliyordu. Böylece kumlu toprağın, esen rüzgârla çukuru tekrar doldurmasını engellemeye çalışıyordu. Haris henüz küçüktü, bu yorucu işe pek dayanamıyordu. Hâlbuki onlar çalışırken güneş giderek yükselmiş, ortalığı kavurucu bir sıcak kaplamıştı. Haris, öyle çok yorulmuştu ki elindeki kazmayı bırakıp biraz dinlenmek için oturdu. Azimle çalışan babasına baktı. Babası, bir an olsun durmadan usanmadan çalışıyordu. Abdülmuttalib, küçük oğlu Hâris'in çok yorulduğunun farkındaydı. Neden bu kadar çok çalışmaları gerektiğini bilmesinin ona güç verebileceğini düşündü. Küçük oğlu Hâris'e geçmişte yaşanan olayları anlatmaya başladı. Böylece Haris, kazının sırrını çözebilecek, bu da onun tahammülünü artıracaktı.