Yazar:
Huzeyfe Mücahid Osmanoğlu
Konusu:
Üzülmüşsün, belki de bu dünya ile sınanmışsın, istediklerin verilmemiş, yutkunamıyor, çöküp kalıyor veya hangi yoldan gideceğini bilemiyorsun.
Biliyorum... bu dünyaya “Yoruldum” diye haykırmak istiyorsun avazın çıkana kadar. Ama;
Sabretmeyi bırakma, denemeyi bırakma, duayı bırakma!
Dünya hâli; her dert bir sonraki derde basamak oluyor.
Bir nevi Rabbimiz; bizi başka kayıplara, başka hasretlere, başka yüklere hazırlıyor. Hepsinin ismi şükür ki "İMTİHAN"
^ Sonra tüm yokuşların başında "RABBİN İÇİN "SABRET" ayetiyle teskin ediyor gönlünü. Demek ki, Rabbimiz "Zül Celali Vel İkram" isminin tecellisini göstennek istiyor.
Önce; kahır, hüzün, dert, keder, ızdırap.
Sonra; rahatlık, ferahlık, tebessüm, sevinç, ikram diyor bizlere...