Yazara Gore Listeleme

Acı ve deneyim. Yaşama tutkusu insanı nerelere götürür? Güntülü Emre, İki Ters Bir Düz’de dünya tersliğini güzelden bakarak anlatıyor. Yaşamın kendisi devingen bir çağrışım. İniş çıkışlı bir hayatın direndiğinde neler yapabileceğini okumak ister misiniz? Burada ‘ters’ bir hayat var. Zor ve aşılması kolay olmayan yollar; direncin, umudun, sevginin, emeğin ısrarıyla filizleniyor. Güntülü Emre’nin sesini dünyanın enerjisiyle hayal edin. Hayat kadar azimli bir yüreği duyacaksınız. Otobiyografiden öte İki Ters Bir Düz, rüya armonisi. Dinlemek, duymak, hissetmek için... Anlatıyor, yazıyor, varoluyor! Güntülü Emre'nin disleksi serüvenini paylaştığı bu kitabında; farkındalığına geç varılmış bir “özel öğrenme güçlüğünün” sebep olduğu sorunlar anlatılıyor. Bu kitap adeta; “Hastalıklı” denilebilecek boyutta “farklı” bulduğumuz kişilerin, karşılaştıkları türlü problemlere rağmen inatla gösterebildikleri başarılara bir örnek niteliğindedir.

"Plasebo Sensin sağlığınız ve yaşamınız için bedeninizde mucizeleri nasıl gerçekleştirebilceğinize ilişkin bir kullanma kılavuzu. En hafif deyimle muhteşem. O, belki de sizin tek reçeteniz." Dr. Christiane Northrup, Womens Bodies, Women's Wisdom ve The Wisdom of Menopause kitaplarıyla New York Times'ın en çok satan yazarı. "Zihniniz yaptığınız herşeyin başarısı ya da başarısızlığı açısından inanılmaz derecede önemlidir... Plasebo Sensin elinizdeki en önemli kaynağınızı güçlü bir şekilde keşfetmenizi sağlıyor ve genel olarak tüm alanlardaki başarınız için size bir çok edimsel araçlar kazandırıyor. Ayrıca Dr. Dispenza'nın karmaşık fikirleri hepimizin faydalanabileceği bir şekilde . . . sunuş tarzına hayranım. " Dr. Daniel G. Amen, Change Your Brain, Change Your Life ve Magnificent Mind at any Age kitaplarıyla New York Times'ın en çok satan yazarı. "Plasebo Sensin'de paylaşılanların ne kadar gerçek olduğunu, yaşamsal tehdit içeren hastalıklara sahip kişilerle olan deneyimlerimden biliyorum. Bedensel deneyimler zihnin inandığı şeylerden ibarettir. . . . Hepimiz kendi özümüzle uyarabileceğimiz şifayı yaratma potansiyeline sahibiz. Burada bütün mesele bu potansiyeli nasıl harekete geçireceğimizi öğrenmemizdir. Okuyup öğrenin. " Dr. Bernie Siegel, A Book of Miracles ve The Art of Healing kitaplarının yazarı.

Rachel Cusk, “Çerçeve”yle başlayıp Geçiş’le sürdürdüğü ses getiren üçlemesini “Övgü” ile tamamlıyor. Bir edebiyat festivaline katılmak için Brexit’in gölgesindeki İngiltere’den Avrupa’nın güneyindeki bir ülkeye seyahat eden romancı Faye, etkinlikler için çeşitli mekânlar arasında mekik dokurken bir yandan da yazarlar, yayıncılar, çevirmenler ve gazetecilerle sohbet eder. Günümüzde sanatın ve edebiyatın işlevi, evlilik ve aile, özgürlük ve adalet gibi konulara temas eden bu konuşmaların her biri, bir romanın derinliğine sahip öyküler meydana getirir. Erkeklerin açık ve gizli güç gösterileri içinde kadınların nefes alma çabasının giderek daha çok belirginlik kazandığı bir kapanışla, Cusk’ın üçlemesi unutulmaz bir sona kavuşuyor. “Cusk hem radikal hem de güzel olabilen bir şeye ulaşmış… Nefes kesici bir başarı.” – The New Yorker “Çerçeve, Geçiş ve Övgü, 21. yüzyıl İngiliz edebiyatında bir dönüm noktası; bir sanatçının kendi yolunu çizme yönündeki sarsılmaz çabalarının vardığı zirve.” – The Guardian “Cusk’ın, okumaktan çok düşünmeye yakın bir tecrübe sunan üçlemesi yaşamaya devam edecek gibi görünüyor.” – The Times Literary Supplement

“Paris’te Galerie Charpentier’de 1954’ten 1963’a kadar her sonbahar düzenlenen “École de Paris”, Galerie Arnaud’da 1955’de izlenen “17 Peintures de la Génération Nouvelle”, Galerie de France’da “Dix Ans de Peinture Française 1945-1955” sergileri o yılların sanat ortamında ortak eğilimleri biraraya getiren etkinliklerdi. O döneme yazıları, etkinlikleriyle eşlik eden yazarların (Charles Estienne, Herta Wescher, Julian Alvard, Michel Ragon, Roger van Gindertaël, Pierre Restany) daha sonra yayımladıkları kitaplarda ortaya koydukları gibi École de Paris sadece 1950’li yıllarda öne çıkan lirik, lekesel soyutun ifade edildiği bir kavram olmadı. Dünyanın birçok bölgesinden Paris’e gelerek etkinliklerini burada sürdüren sanatçılar Fransız sanat ortamını zenginleştirerek, çoğulcu etkiler bıraktılar. Bu sayede dil, cinsiyet, aidiyet gibi ayrıştırıcı faktörlerin yerine geçen “Parislilik” bir üst kimlik olarak değerini korudu. 1945’ten sonra farklı programlarla Paris’e yönelen bazı Türk sanatçılar da bu oluşum içinde yer alarak hem önemli dönemsel sergilere katıldılar hem de açtıkları kişisel sergilerle çalışmalarını uluslararası, eşzamanlı bir diyaloğun konusu içinde savunmayı bildiler.” 1945-1965 yılları arasında Paris’te sanat camiası. Ve Hale Asaf, Fikret Mualla, Fahrelnissa Zeid, Nejad Melih Devrim, Avni Arbaş , Selim Turan, Mübin Orhon, Albert Bitran, Tiraje Dikmen, Abidin Dino, Semiramis Zorlu, Hakkı Anlı, Erdal Alantar ile arada Paris’e gelip giden İlhan Koman, Şükriye Dikmen, Haşmet Akal, Cihat Burak, Adnan Çoker, Adnan Varınca, Güneş Karabuda, Ali Teoman Germaner’in (Aloş) çalışmaları etrafında döneme ışık tutan bir kitap…