Eserlere Göre Listeleme

Genç bir kadın çadırda oturuyor. Bir şala bürünmüş, yavrusunu emziriyor ve çok uzaklardan gelen gürültüleri dinliyor. Gece indi, ama hâlâ ateş mi ediyorlar? Belki de bunlar sadece o sonbahar fırtınalarının birinden dağlara yankılanan sesler; veya dört mevsim yeşil ligiyle etraflarını saran meşe ve çam ormanının hışırtısından başka birşey değil... Tilki ve domuzların inleri burada. Kadın beyaz göğsünün yansını ancak kapatan şalla bir çingeneye benziyor. O gün talihin kime güldüğü konusunda kararsız, isli çadırda kara kara düşünüyor. İşte şimdi nalların toprağı dövdüğünü duyuyor. Yoksa o mu? Gelmeye söz vermişti ama, burası savaş hattından çok uzak ve sisler yükseliyor.

Napolyon; İskender, Hannibal, Sezar’ın toplamından daha fazla savaş yönetmiştir ve Avrupa’nın (Batı’nın) gelmiş geçmiş en büyük generalidir. Napolyon’la aynı dönemde yaşayan ünlü Alman şair ve filozofu Goethe’nin Bourrienne’in Hatıraları eserinden: *Gazetecilerin, tarihçilerin ve şairlerin Napolyon’un etrafında oluşturdukları tüm bu şöhret bulutu, tüm bu hayal âlemi, bu kitabın korkutucu gerçekliği karşısında yok oluyor; fakat kahraman burada hiçbir şekilde küçülmüş olmaz; tam tersine büyür. Bundan öğrendiğimiz şey, herhangi bir kişi bunu söylemeye cesaret ettiği zaman, gerçeğin ne kadar muhteşem bir şey olduğudur. Napolyon’un hayatı kaderin eliyle yazılmış büyük bir destandır; bunun tüm anlamı kendisini, hayal gücünü başıboş bırakan kişiye değil, fakat kadere inanan kişiye açıklanabilir. Böylece, aynı şekilde, ölümlü bir insanın bin yılda sadece bir kez gerçekleştirdiği trajedi, bu sayfaların okuru için yeniden oluşturulmalıdır. O, bir insanın özgüven ve cesaret, tutku ve hayal gücü, çalışkanlık ve iradeyle elde edebileceği her şeyi elde etti. Bugün en yetenekli insanlara mümkün olan her yolu açmakta olan devrimler çağında, Avrupa’nın ateşli gençleri önlerinde hem örnek hem de uyarıcı olarak, Batı’daki tüm insanlar arasında en şiddetli olayları yaratan ve bunların ıstırabını çeken bu kişiden daha büyük bir adam bulamaz.*

Aşk hiç böyle anlatılmadı. NAR, 21. yüzyılda yazılmış, bestesi Zeki Müren'e ait, bir kadınla bir adamın seslendirdiği tuhaf bir neşe ve keder hikâyesi. NAR bir adamla bir kadının birlikte dillendirdikleri iki kişilik bir roman. İki eski sevgili Timur ve Deniz'in hikâyesi büyülü bir atmosfer içinde okura sunuluyor. İstanbul'daki monoton hayatından sıkılan Timur hayatını değiştirmeye karar vererek kendisini nelerin beklediğini hiç bilmeden unutamadığı eski sevgilisi Deniz'in peşine düşer. Deniz ise Timur'un kendisini bulmak için geldiğinden habersiz, hayatına devam etmektedir. Ta ki Zeki Müren her ikisini bir rakı sofrasında buluşturana kadar… Birbirine teğet geçen ve bir türlü kavuşamayan iki sevgilinin trajikomik hikâyesi beklenmedik bir olayla son buluyor. NAR, Timur ve Deniz'i , Zeki Müren'nin şarkılarını, modern dünyanın kaosu ve çelişkilerini içinde barındıran, her insanın mutlaka kendinden bir şeyler bulacağı, kurgusu ve ezber bozan finaliyle okuru şaşırtacak bir ilk roman… "Hoş geldin Timur," demesiyle Deniz'e sarıldığım yerden ayrılıp hızla yere çakıldım. Saçlarını kestirmişti, zayıflamıştı, avurtları çıkmıştı… Ama değişmemişti yine de. Sevdiğim kadının aynıydı. Gerçekti. Tam karşımdaydı." "Hoş geldin Timur," dedim sanki onu bekliyormuş gibi. "Hoş bulduk Deniz," dedi sanki yıllardır kapıda aynı yüzle karşılanıyormuş gibi. Burada olmamdan hoşlanmadığını anladım." 'Keder Fena Halde Bulaşıcıdır...'